लिओ लोकेश दिग्दर्शित असल्याने मी चित्रपट बघायला गेलो. थलपति विजय ने पार्थिबन/ पार्थि हे पात्र उत्कृष्ट साकारले आहे. अॅनिमल रेस्क्युअर… हिमाचल प्रदेशच्या छोट्याशा गावात कॅफे चालवणारा… बायकोला भिणारा… मुलांवर आत्यंतिक प्रेम करणारा.. त्यांच्यात रमणारा बाप उत्कृष्ट साकारला आहे. पण त्याच्या शांत असणाऱ्या आयुष्यात विविध घटना घडत जातात. एका नाजुक प्रसंगी मुलीला वाचवण्यासाठी त्याच्या हातून एक प्रसंग घडतो आणि त्यानंतर डोमिनो इफेक्ट प्रमाणे एक नंतर एक अशा प्रसंगाची साखळी घडत जाते. त्यामुळे पार्थि, त्यांची पत्नी “सत्या”(तृषा कृष्णन), मुलगा सिद्धू, आणि लहान मुलगी चिंटू त्यात गुंतत आणि अडकत जातात. कुटुंबाच्या जिवावर सुद्धा बेततं. यांचा पूर्ण घटनाक्रम म्हणजे लियो चित्रपट.
हिमाचल प्रदेश असल्याने लोकेशन अतिशय सुंदर आहे. हायना वर वीफक्स द्वारे चित्रित केलेले प्रसंग अतिशय सुरेख झाले आहेत. हायनाचा प्रतिमात्मक उपयोग चांगला आहे. कॅफे मधील अॅक्शन दृश तर अतिशय उत्तम रित्या चित्रित झाले आहेत. कार पाठलाग दृश्ये अतिशय छान आहेत. पण कैथीची मज्जा यात येत नाही. लियो चित्रपटात फक्त लढ-लढ लढतो. कुटुंबाला वाचवतो. सगळे त्यावर संशय घेतात. पण ज्यावेळेस “सत्या” त्याच्या बद्दल माहिती काढतो. तो क्षण विजयच्या अभिनयाने नटलेला आहे. विजयची देहबोली सुद्धा पार्थिला साजेशी आहे.
Views: 671