हे महादेवा…
तूच जन्म, तूच मृत्यु
तूच नृत्य, तूच गीत
तूच शक्ती, तूच भक्ती
हे शिवा… आजन्म तुझा भक्त राहीन मी
तूच निश्चल, तूच संगीत
तूच सापेक्ष, तूच निष्पक्ष
तूच कठोर, तूच कृपाळू
हे भैरवा… आजन्म तुझेच संगीत गाईन मी
कविता
कविता
छंद आणि प्रश्न
वाटते स्वत:च्या आत कथेसाठी पात्र शोधावे
कुंभारा प्रमाणे भूमिकेला स्वत: घडवावे
कथेतील भांडणात उगीच का पडावे
पु.लं. प्रमाणे अमृत कण कसे शिंपडावे?
छायाचित्रातील व्यक्तीशी हितगुज करावे
कधी चित्रकारा सारखे छायाचित्र रेखाटावे
आजींची खोली
ना भावनेचा हुंकार, ना श्वसनाचा अंहकार
ना शब्दाचे उच्चार, ना इच्छेचा आविष्कार
खोली सुनसान, अडगळीचे सामान
कोपर्‍यात छायाचित्र, मुक्तीचे साधन
श्वास अडकला होता, कोंडले होते क्षण
तुटले होते व्यासपीठ, सांडले सोन्याचे कण
निवडक चारोळी
बाणाने पंख रक्तबंबाळ झाले
म्हणून काय झाले….
शब्दाने हृदय विदीर्ण झाले
म्हणून काय झाले….
प्रयत्नाला प्रचंड अपयश आले
म्हणून काय झाले….
तत्व जागृत असतात तिथे हार नसते
कविता : कुटुंब आणि वाद
विनाकारण उगाच झुंजतात माणसं
इतरांवर विश्वास ठेवून गंजतात माणसं
नात्यातला गुंता वाढवतात माणसं
वेड पांघरूण व्यर्थजगतात माणसं
सरड्या प्रमाणे रंग बदलतात इथे
पश्चातापा मुळे आत जळतात इथे
समई प्रमाणे सतत तेवत राहतात इथे
जीवाला-जीव लावणारे असतात इथे
कविता : कुटुंब आणि वाद Read More »
भेटला का वेळ दादा तुला
जगण्याच्या फाफटपसाऱ्यात विसरू नको मला
लहानपणीच्या लुटू पुटु खेळाची शपथ तुला
आठवतो का बघ आपण बांधलेला किल्ला
संवाद अखंड राहावा हे सांग स्वत:ला
जीवनाचे रहाटगाणे प्रवाही
वेळेचा मोबदला मिळेल तुला…
चल सुख दुःखाच्या गोष्टी सांगू एकमेकाला
भेटेल का वेळ दादा तुला….
भेटला का वेळ दादा तुला Read More »
पाऊस आणि मी!!!
मेघांनी आक्रमिले नभांगण
विचाराने आक्रसले प्रांगण
कोंडी काही केल्या फुटेना
पाऊस काही केल्या पडेना
क्षितिजावर जमले काळे ढग
जीवनात प्रतिबिंब पडले मग
पाऊस आला खुप जोरात
प्रश्नाचा निचरा झाला क्षणात